Urgentietandheelkunde: patiëntrelatie, behandelprotocollen en medicatieschema's

Patiënten confronteren ons te pas en te onpas met een acute klacht en willen ons zo snel mogelijk zien om het probleem opgelost te krijgen. Niet alle klachten verplichten ons tot een snelle interventie, toch zijn er principes die we niet in de wind moeten slaan , willen we niet in conflict met de Overheid (PGC) komen met betrekking tot onze huidige wachtdienstregeling en het principe van de continuïteit van zorgen.

Volgende topics worden aangekaart :

1. Wat is “urgent” en wat is het verschil tussen ‘continuïteit van zorgen’ en ‘urgente zorg’ of ‘spoedzorg’?
2. Kan er een onderscheid gemaakt worden tussen ‘echte urgente zorg’ en het gekende probleem van ‘onterechte vraag naar urgente zorg’ rekening houdende met een ethische en deontologische code hebben?
3. Welk type van zorgen biedt zich aan en tot waar wordt de grens getrokken van de noodbehandeling? Hoe kan men triëren na telefonische oproep? Dient men de patiënt te zien of kan telefonische hulp? Kan men patiënten weigeren?
4. Bij de spoedzorg bevinden zich verschillende vormen van ‘schade’ of ‘traumatische   impact’ – hoe wordt hiermee in spoedzorg omgegaan patiëntmatig, deontologisch, collegiaal en administratief juridisch? In dit verband worden ook urgentiebehandelprotocollen in het kader van traumatologie besproken.
5. Rond endodontische noodbehandelingen bestaan nog steeds controversen. Belangrijk in dit verband is ook een goede (differentiaal) diagnostiek om de juiste spoed-oplossing aan te bieden.
6. Pijnstilling, anesthesie en medicamenteuze ondersteuning hebben hun plaats bij de     urgentiebehandeling. Recente inzichten rond medicamenteuze behandelschema’s bij kinderen en volwassenen worden aangereikt.